lunes, 30 de marzo de 2009

Bubisher


As Mariñas Lectoras sacan o seu lado máis solidario e queren colaborar no proxecto Bubisher coa venta dunhas postais.
O curso pasado, o clube de lectura dedicou parte das súas lecturas a achegarse á problemática dos campamentos saharauís, e foi tal o impacto que nos provocou, que cando soupemos do proxecto Bubisher tamén quixemos implicarnos nel. Pero…

- Como podemos colaborar?
- Xa o teño! Faremos unhas postais e co diñeiro recaudado axudaremos a levar libros ao Sahara.
- Boa idea! Pero necesitaremos unhas boas fotos para ilustralas.
- Eu coñezo unha persona que pode cedernos algunha das que fixo cando visita os campamentos.
- Está ben, pero as fotos soas… Non será mellor acompañalas dun texto?
- E se falamos con Gonzalo Moure? Mandámoslle as fotos, e que sexa el quen lles dea voz ás imaxes. Que vos parece?
- Adiante!

E, meu dito, meu feito. As mariñas lectoras sacan o seu lado máis solidario para colaborar co Bubisher. Así que, se alguén do clube se vos achega para vendervos unhas postais, xa sabedes, contaxiádevos da súa xenerosidade e amosádelles a vosa faceta máis solidaria. Así todas e todos os d'As Mariñas poñeremos o noso graíño de area nun deserto que precisa libros.Grazas a Gonzalo Moure e a Sabela Lorenzo por darnos a oportunidade de colaborar neste proxecto.

BubbleShare: Share photos - Play some Online Games.

jueves, 26 de marzo de 2009

Grazas, Fernando, por este libro


Tal vez una asignatura obligada por ley debería ser que los adultos viviéramos dos días, solo dos días, en un país extranjero sin dinero, sin trabajo y sin conocer el idioma.
Un rato antes, Khakim me había parecido un tipo poco recomendable, de aspecto desastrado, del que podría haberse esperado que me robase la cartera. Ahora, al conocer la terrible peripecia vital de este hombre valiente y culto movido por el amor, me avergoncé de mí mismo, porque lo había juzgado, casi únicamente, por su barba de varios días.
... A nosotros, cuando despertamos el segundo día de la guerra, también nos habían convertido en insectos.
Y calló, comenzando un silencio de muchos días.

martes, 24 de marzo de 2009

O carteiro de ...Karrada?

De que vos estrañades? Así é como aparece ás veces o título de Marcos S. Calveiro cando busquedes información sobre o libro na rede.

Hoxe, Al Tholatha'a, martes, vós, que xa estades a ler a historia de Abdulwahid, sabedes por que aparece o nome de Karrada, non si?

Na contraportada do libro lemos:
Estamos en Bagdad , a cidade atravesada polo Tigris, a que aparece nos contos d'As mil e unha noites, a que hoxe resiste baixo as bombas, entre o fogo cruzado.
A xente vive esculcando o ceo, as escolas pecharon e os cativos xa que non xogan na rúa. Alleo a todo, Ibrahim reparte o correo na súa motocicleta. Leva no peto unha misteriosa carta que está decidido a entregar custe o que custe.

O autor, nunha entrevista, conta como a historia xurdiu a partir dunha nova lida no xornal: os estadounidenses entregáronlles motocicletas aos carteiros de Bagdad Tras a invasión de Irak.

Que credes que ides atopar nesta nova lectura?

miércoles, 18 de marzo de 2009

Consumir preferentemente

O que pode parecer a etiqueta dun produto de supermercado convértese en poesía na pluma de Raúl Vacas.

Consumir preferentemente é o título do libro de poemas que escollimos para ler conxuntamente os dous clubes de lectura.

Como a poesía require, esta será una lectura que faremos moi de vagar, gozando de cada verso.

Para finais de abril reunirémonos co autor. Coma sempre, contáremosvos neste blogue como foi a experiencia.
"SMS"

q paxa waptna d ms huess!!!
mjuego 20 € kmo apuesta
si ds mi sms a 1xiko d ess.
nvía akí ami mvl tu rspsta
kdms kand kras xfa bss
tkm wapa dew ctt

martes, 17 de marzo de 2009

Scherezade

Zara hablaba bien nuestro idioma, y traducía con bastante soltura, lo que no resultaba inverosimil teniendo en cuenta el oficio de su tío. Su voz era hermosa, y su extraño acento despertó en nosotros una suerte de embrujo. Me vino a la cabeza que así, más o menos, tenía que haber sido la voz de Scherezade.

Scherezade? Soa moi ben pero, quen é Scherezade?
Busquemos na wikipedia.

Que historia tan bonita! Xa me están dando ganas de ler Las mil y una noches

miércoles, 11 de marzo de 2009

Os grados do racismo



"¿Por qué no salía al rellano y corría a socorrerle? ¿Por qué no lo hacía inmediatamente? Mi cabeza generó la imagen del mesonero xenófobo, mirando apenas unas horas atrás con recelo a los dos hermanos. ¿Será, pensé, que los prejuicios y los miedos hacia el extranjero tienen grados? El mesonero los rechazaba y temía por su origen árabe, y yo le recriminaba por ello. Pero ahora, ante una situación grave, que podía ser de emergencia, mi espíritu solidario se encogía como un caracol, y me limitaba a mirar mezquinamente por la mirilla. El mesonero tenía el grado primitivo de racismo. Yo, el suave, sofisticado y posmoderno."


E ti, coñeces algunha situación vivida por ti ou por outras persoas, onde se poña a proba o grado de racismo?

Pénsao, e o martes contánolo.

martes, 10 de marzo de 2009

Deica outra, Megatoxos



Últimos capítulos da segunda entrega dos Megatoxos.

Que tal o final? Gustouvos?

Contádenos que vos pareceu. Pero lembrade que non nos podedes desvelar o final.





jueves, 5 de marzo de 2009

De contos en Miño con Tropa de trapo.

Ás dez e media saímos cara a Miño.
Chegamos na carreiriña dun can e deunos tempo para ir buscar os alumnos do CPI Castro Baxoi.
Chegamos ao centro social, sentamos, e Brais e Marta comezaron a contarnos contos.
Pero non eran só contos, fusionábanos con música e chegaban moito ao corazón.
Escoitamos relatos árabes e galegos.
Logo fixemos un obradoiro con actividades coas que rimos moito e que serviron para unirnos cos do outro colexio.
Aprendimos que a mirada é moi importante á hora de transmitir.
E, ao final, todos saímos na foto.

Artigo escrito a base de retallos das Mariñas Lectoras que hoxe fixeron a primeira, e esperamos que non a última, actividade conxunta co clube de lectura Salicornia de Miño.

Graciñas a Tropa de Trapo pola mañá tan especial que nos fixo vivir.

martes, 3 de marzo de 2009

Canteiros e constelacións


"Son marcas de canteiro! (...) Os estudosos do tema opinan que simplemente son a sinatura de cada canteiro. (...) Normalmente, cando un artesán ingresaba no gremio dos canteiros, asignábaselle un símbolo propio. Habíaos moi variados; letras, números, cruces, animais, figuras xeométricas, até símbolos de alquimia."

Para que servían estas marcas?
Lembras o que Lúa nos conta delas?
Se queres máis información sobre os canteiros visita esta páxina, e para saberdes algo máis dos nosos oficios tradicionais pídenos algún destes libros á biblioteca.
Cal é a túa constelación? Atoparás todo o univereso na CDU 52, Astronomía.